Κάποιοι την ξέρουν ως αντράκλα, άλλοι ως γλιστρίδα. Πρόκειται για ένα φυτό εξωτικής προέλευσης, που εγκλιματίστηκε στην Ευρώπη και σήμερα είναι ένα κοινό σαλατικό σε πολλούς κήπους. Μάλιστα, υπάρχει η άγρια και η καλλιεργημένη. Η γλιστρίδα είναι γνωστό φυτό από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης τη σύστηνε για το έλκος του στομάχου, ενώ ο βοτανολόγος Edward Bach αναφέρει στα συγγράμματα του ότι ‘αν τρώμε συχνά σαλάτα με γλιστρίδα το καλοκαίρι, πέφτει η υψηλή πίεση του αίματος’.
Η θρεπτική αξία της γλιστρίδας άρχισε ευρέως να γίνεται γνωστή το 1989, όταν μια Ελληνίδα ερευνήτρια που έκανε καριέρα στις ΗΠΑ, η Άρτεμις Σιμόπουλος, έδειξε ότι αυτό το άγριο φυτό καταναλωνόταν συχνά στην Κρήτη και ήταν πλούσιο σε ωμέγα-3 λιπαρά.
Περιέχει πολλές βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία και χρησιμοποιείται για πολλές ενοχλήσεις. Απ’ όλα τα φυτά που έχουν μελετηθεί εκτενώς, η γλιστρίδα έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Επιπλέον, θεωρείται πλούσια πηγή για τις βιταμίνες Α, C και για τον σίδηρο. Έτσι, θεωρείται ότι προσφέρει προστασία από τον καρκίνο, την καρδιοπάθεια και φλεγμονώδεις νόσους, όπως είναι η αρθρίτιδα και οι ρευματισμοί.
Τρώγεται ευχάριστα και φρέσκια, καθώς γεύση της είναι ελαφρώς ξινή και αλμυρή. Μπορούμε να την προσθέσουμε σε μια νόστιμη χωριάτικη σαλάτα, να την εντάξουμε σε smoothies ή ακόμα και να πιούμε τσάι χρησιμοποιώντας τα αποξηραμένα φύλλα της.
